Amsterdam.

Het is inmiddels alweer 15 jaar geleden dat ik besloot om van koers te wisselen qua baan. Ik stapte uit het onderwijs en begon een leven als chocolatier. De eerste stappen zette ik voorzichtig in Amsterdam aan een vakschool voor bakkers en chocolatiers midden in de Jordaan. Daar volgde ik een beginnersopleiding tot chocolatier. Ach, veel stelde het nog niet voor. Het tempereren van chocolade, het maken van een ganache, het ingieten van vormen, etc. De leraar was een oude rot in het vak. Vol van verhalen over zijn leven als chocolatier. Hij leerde me de beginnerskneepjes van het vak. Het zag er allemaal zo simpel uit maar wat viel het soms tegen. En als er dan weer eens iets mislukte riep de leraar net iets te hard door het lokaal “ja mensen het is een vak, geloof me het is een vak dames en heren” Wanneer ik te vroeg in Amsterdam arriveerde voor de lessen bezocht ik soms chocoladewinkeltjes om inspiratie op te doen. Gewoon even kijken naar de prachtige bonbons die gemaakt waren door de mensen die er naar mijn idee echt verstand van hadden. Vol verwondering keek ik naar al die kleuren en smaakcombinaties. Stiekem droomde ik dan soms van een eigen winkel in de hoofdstad. Stel je toch eens voor…

En daar stond ik afgelopen vrijdag. 15 jaar later. De eigenaar van een bekende chocoladewinkel had me de week ervoor benaderd. Iemand vertelde me over je bonbons en ik heb misschien wel interesse om ze verkopen in mijn winkel schreef hij in een email. Een paar dagen later stapte zijn winkel binnen met een doosje zelfgemaakt bonbons onder de arm. Na een kort gesprekje liet ik hem mijn werk zien. Hij knikte goedkeurend. De eerste stap was gezet, hij vond mijn bonbons prachtig. Nu maar hopen dat hij ze ook lekker vindt dacht ik nog. Voorzichtig pakte hij een bonbon uit de doos en stopte hem in zijn mond. Het bleef stil. Het bleef net iets te lang stil. Verwachtingsvol keek ik naar zijn gezicht. Ik probeerde iets af te lezen aan de uitdrukking op zijn gezicht maar met die mondmaskers van tegenwoordig is dat toch net iets lastiger. Ineens deed hij een stap naar achteren, ging rechtop staan en zei; dit zijn echt hele goede bonbons, wauw. Ik had hele hoge verwachtingen na de verhalen die me verteld zijn maar je hebt ze absoluut overtroffen. En dit is werkelijk allemaal plantaardig? Hoe snel kun je leveren? Ik probeerde de nuchtere Drent uit te hangen maar moest toch heel even slikken. Slechts twee straten verwijderd van de school waar het voor mij allemaal begon, midden in de Jordaan, in een prachtige chocoladewinkel liggen binnenkort de bonbons van Casita Cacao. Mijn bonbons. In Amsterdam. Het dringt nog niet helemaal tot me door geloof ik.